از نظر شريعتي تنها با تجربه وجودي است كه مي توان از خواب غفلت پراگماتيستي بيرون آمد و به آگاهي فراتري رسيد.

     به گزارش خبرنگار ستاد پژوهشی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی، عليرضا عزیزی، کارشناس ارشد جامعه شناسی با بیان مطلب فوق در نشست علمی "شریعتی و رمانتیزم" که بیست و هفتم خرداد ماه سالجاری در سازمان مرکزی جهاددانشگاهی مشهد برگزار شد، بعد از  معرفی مختصري از مکتب رومانتيسم، نمونه هایی از آثار دکتر علی شریعتی را در این مکتب مورد بحث و بررسی قرار داد.

  وی در آغاز با اشاره به  کتاب "هبوط" شریعتی به عنوان سرآغاز سرنوشت رومانتيك آدمي گفت :" شريعتي در هبوط داستان كلاسيك آفرينش انسان را به شيوه خودش بازگو مي كند. در اين بازنويسي وي مي كوشد آن چه درباره آفرينش انسان از منابع ديني رسيده است را در آميزش با تخيل، احساس و فهم شخصي آن طور كه تنها شريعتي مي فهميد بازگو كند. داستان هبوط از اين قرار است كه ما انسان ها، همه انسان‏هايي كه در اين جهان زندگي كرديم و هم اكنون زندگي مي كنيم انگار زماني دور در بهشت بوده ايم و به سبب خوردن ميوه ممنوعه به اين جهان تبعيد شده‏ايم، و حال همه عمر دلتنگ و بي قرار بازگشتيم و اين دلتنگي و ياد «آنجا» ما را با «اينجا» و اين جهان بيگانه كرده است، و رومانتيسم شريعتي از همين‏جا آغاز مي‏گردد.

وی از نظریه دلتنگی آدمی استفاده کرد و ادامه رومانتیسم گری شریعتی را اینگونه بیان کرد: "در اين جهان با دو نوع انسان روبرو هستيم؛ يكي انسانهايي كه زندگي در اين جهان را مي پذيرند و با همه وجود براي رشد و پيشرفت و خوشبختي در اين جهان تلاش مي كنند، و دوم آدمهايي كه ياد گذشته و ياد «آنجا» را هميشه در درون خود دارند، و به همين لحاظ نمي توانند با امكانات و لوازمي كه در اين جهان براي آنها فراهم هست، سازگار شوند و مدام دلتنگي بازگشت به «آنجا» آزارشان مي دهد.

  این پژوهشگر از انسانهای معتقد به مکتب پراگماتیسم (نقطه مقابل مکتب رومانتیسم) نیز صحبت کرد و با بیان بی علاقگی شریعتی به اینکونه آدم ها گفت: "براي شريعتي رومانتيسم و تجربه هاي روحاني و ارتباط عميق با هستي و در غم و اندوه «جايي ديگر» بودن بسي ارزشمندتر از پذيرفتن اين جهان و همراهي با آن است. از نظر او پراگماتيست ها آدمهاي محدودي هستند كه خود را در ديوارهاي اين جهان محصور كرده اند و توانايي فراتر رفتن ندارند و متوجه نيستند كه همه چيز اين نيست... از نظر شريعتي تنها با تجربه وجودي است كه مي توان از خواب غفلت پراگماتيستي بيرون آمد و به آگاهي فراتري رسيد"

  عزیزی در ادامه بحث شريعتي و رومانتيسم گفت که تجربه هايي نظير «عشق و شكست» مي توانند به ما براي فراتر از آنچه هست، به آنچه بايد باشد كمك نمايند تا با جهاني وسيع تر ارتباط برقرار كرده و آدمهاي «خوب» تري شويم.

این نشست با نقد و نظر حاضرین پایان یافت.

انتهای خبر