به گزارش واحد اطلاع رسانی پژوهشکده گردشگری مژگان ثابت تیموری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان، اظهار کرد: هدف‌گذاری شده است که در سال 1404 تعداد زائران ورودی به مشهد بایستی به 40 میلیون زائر برسد، اما برنامه‌ای برای میزبانی از این تعداد زائر، چگونگی رسیدن به این هدف و زیرساخت‌های سفر، برای این حجم از مسافر تهیه نشده است. 
  
وی یادآور شد: وقتی صحبت از نقشه راه و سند جامع گردشگری می‌کنیم یعنی می‌خواهیم مسیر اهداف بلندمدت را تعریف کنیم و برنامه‌ریزی انجام دهیم که چگونه در حوزه گردشگری سرمایه‌گذاری کنیم. در واقع ما هدف را مشخص کردیم اما به زیرساخت‌ها و امکانات تحقق این هدف توجه نکردیم. 
  
عضو هیات علمی گروه مدیریت و برنامه‌ریزی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی گفت: در حال حاضر هر کسی با سلیقه و ذائقه خود اقدام به سرمایه گذاری کرده است بدون آنکه نقشه راه و وضعیت سرمایه گذاری استان و مشهد برای او تشریح و مشخص شود که آیا بهتر است سرمایه خود را در حوزه اقامتی، دفاتر خدمات مسافرتی، بوم‌گردی و یا در حوزه حمل و نقل به‌کار گیرد تا به کسب درآمد پایدار بیانجامد. 
  
ثابت تیموری گفت: اولین فکری که برای سرمایه‌گذاری به ذهن سرمایه‌گذاران رسیده، ایجاد واحد اقامتی است و نتیجه آن این شده که با وجود آنکه بنا بر گزارش‌های آماری سالانه شاهد ورود 25 تا 28 میلیون زائر به مشهد هستیم، ظرفیت اشغال هتل‌ها و هتل‌آپارتمان‌ها کاهش یافته و به هیچ عنوان وضعیت مناسب و مساعد برای سرمایه گذار و هتلدار نبوده، به طوری که بسیاری از هتل‌های چهار و پنج ستاره ظرفیت اشغال پایینی دارند. 

عضو هیات علمی گروه مدیریت و برنامه‌ریزی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی تاکید کرد: در شرایطی که سند جامع گردشگری در اختیار نداریم، سرمایه‌گذار سردرگم است و بنابر سلیقه و علایق خود سرمایه گذاری می‌کند، بدون اینکه به نتیجه سرمایه‌گذاری مطمئن باشد. 
  
وی خاطرنشان کرد: در طرح جامع گردشگری به جزئی‌ترین مسائل حوزه گردشگری پرداخته خواهد شد و عملا نقشه راه گردشگری، در کنار طرح جامع گردشگری، می‌تواند راهگشای مناسبی برای توسعه فضای توریستی در بخش‌های مختلف و تحقق هدف کسب درآمد پایدار در حوزه گردشگری باشد. 
  
وی افزود: در حال حاضر تعداد گردشگر ورودی به شهر ما حدود 25 تا 28 میلیون اعلام می‌شود، بنابراین گردشگران به شهر ما وارد می‌شوند، اما اینکه کیفیت خدمات ما چگونه است؟ یا اینکه میزان رضایت گردشگران و زائران، از خدمات ارائه شده به چه اندازه است؟، نمی دانیم. بنابراین در طرح جامع گردشگری بر مبنای اهداف توسعه پایدار گردشگری به مسائلی می پردازد که بر اساس هدف گذاری آینده شهر و بر اساس امکانات موجود چه نیازها، زیرساخت‌ها و امکاناتی مورد نیاز است و یا اینکه توزیع مکانی خدمات لازم بایستی کجا واقع شود. حتی ممکن است بیش از 40 میلیون زائر و گردشگر در سال 1404 به مشهد وارد شوند، اما اینکه به چه تسهیلاتی و خدماتی نیازمند است و چه سوغاتی را باید از این شهر با خود همراه کند، در طرح جامع مورد ملاحظه قرار خواهد گرفت. 
  
این پژوهشگر ادامه داد: در چنین وضعیتی برای شهروندان مشهد نیز نارضایتی پیش می‌آید و ممکن است در سال 1404 وقتی که در شهر و موطن خود، با هرج و مرج و آشفته‌بازار مواجه شوند، از این شهر مهاجرت کنند و شهر را از آن خود ندانند و مشهد را شهری توریستی و بدون ضابطه قلمداد کنند، به‌خصوص که درآمدی از محل گردشگری برایشان حاصل نشود. 
  
وی به شهر ونیز ایتالیا اشاره کرد و گفت: ونیز با دارا بودن زیرساخت‌ها و منابع اولیه بیشتر به عنوان یک شهر توریستی نمونه‌ای از این دست ورود بی‌ضابطه گردشگران است که شهروندان آن به دلیل ازدحام گردشگران و تضاد فرهنگی که با توریست‌ها دارند و آشفتگی که در شهر احساس می‌کردند از این شهر کوچ کرده‌اند. 
  
ثابت‌تیموری ادامه داد: در حال حاضر مشخص نیست زائرانی که به مشهد می‌آیند چه تعداد در هتل‌ 5 ستاره، چه تعداد در سایر هتل‌ها‌، هتل‌آپارتمان‌ها‌، کمپ‌ها‌ و... اقامت می‌کنند، همچنین در حوزه فعالیت خانه‌مسافرها نیز به همین شکل است اکنون خانه‌مسافر‌ها فعالیت می‌کنند اما مشخص نیست که به چه تعداد مسافر خدمات ارائه می‌دهند و یا حتی چه نوع خدمتی ارائه می دهند. 
  
عضو هیات علمی گروه مدیریت و برنامه‌ریزی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی با بیان اینکه «در سند جامع گردشگری میزان هزینه‌ها و اعتبارات مشخص می‌شود»، اضافه کرد: همچنین این سند مشخص می‌کند که قرار است پایتخت مذهبی یا یک شهر معنوی- مذهبی- تفریحی باشیم که البته اخیرا با توجه به رشد مراکز تجاری در این شهر، بسیاری از مسافرانی که به مشهد سفر می‌کنند با هدف اولیه سفر، خرید و گردشگری به این شهر می‌آیند.